انواع اتصالات ولو و لوله
تا زمانی که شیر را به لوله وصل نکنیم، شیر عمل نخواهد کرد. اتصالات لوله و شیر از اهمیت بالایی برخوردار است. اتصال شیر باید به دقت انجام شود که پس از اتصال شیر نشت نداشته باشد یا آسیب نبیند.
گاهی اوقات شیرها را بر اساس اتصالات پایانی آنها دسته بندی می کنیم.
سه ساختار اولیه در اتصال شیرها عبارتند از:
- اتصال رزوهای
- اتصال فلنجی
- اتصال جوش داده شده
اتصال رزوه ای
در این نوع اتصال، شیر به لوله از طریق رزوه های لوله متصل می شود.
این اتصال معمولا برای شیرهای کوچک استفاده می شود. شیرهای با اندازه کمتر از ۲ اینچ و سطح فشار کمتر از ۱ MPa یا کمتر.
بر خلاف سایر اتصال ها، اتصال رزوهای به اجزای کوچک( پیچ و مهره) نیاز ندارد و باعث صرفه جویی در هزینه می شود.
با این حال، در این نوع اتصال تعمیرات مشکل است.
دو نوع اتصال رزوه ای وجود دارد: رزوه داخلی و خارجی و رزوه مخروطی و موازی.
بیشتر ولوها از نوع مخروطی هستند.
اتصال فلنجی
در این مدل اتصال دو فلنج توسط پیچ و مهره به هم متصل می شوند. اتصالات فلنجی متداول ترین روش برای اتصال شیر به لوله است.
این مدل اتصال وابسته به سطح فشار و یا اندازه شیر نیست.
اتصالات جوش داده شده
در این حالت شیر مستقیما به لوله جوش داده می شود. این اتصالات زمانی استفاده میشود که بخواهیم اتصالات بدون هیچ گونه نشتی باشد. این مدل اتصال در دو نوع زیر است:
- socket weld
- butt-weld
جوشکاری سوکتی
در این مدل اتصال شکل پایان لوله به صورت سوکت است. در این حالت اتصال شیر وارد لوله شده و جوش داده می شود. این نوع اتصال برای شیرهای کوچک که اندازه کمتر از ۲ اینچ دارد استفاده می شود.
جوشکاری لب به لب
در این حالت انتهای لوله و شیر به هم متصل می شوند سپس نقطه اتصال جوش داده میشود.
در این مدل اتصال لبه های هر دو طرف برای اتصال وجود دارد. این روش اتصال برای هر اندازه ای میتواند استفاده شود.
